Küçüktü
Küçücük
Çok küçük
Yılgın yüreklerin ve tabuların yükünü omuzladığında
Çember çevirmesi gerekirken sokakta
Öyle güçlüydü ki
Gün kararınca sessiz sessiz ağlasa da yatağında
Gülemezdi şen kahkahalarla
-Çocuklar gibi
Farkına bile varamadı
-Kendi kendinin büyürken
Çapkınlık nedir bilemezdi
-Bıçkın delikanlılar gibi
Hayatın rotası sorulmadan çizilmişti önceden
Metal ağırlığında sırtında yükü
Gür güp gür kalabalıklarda yapayalnız
O Oğul du
Hayat gibi
Hayata karışıp giderken
Babasından kalan mirasla
Halen yapayalnız..
