işte kaldırımlarda gün
nakşıyla
koygun bir baharı işliyor
yüzünde dalgınlığın dağınık durgunluğu
bir şarkıyı yazıyorsun gözlerime
şarkısız olmaz mı aşklar?
derinleşen bir körfez aydınlığı
izmir’i çıldırtan sevgim, sevincim
ellerimde hüzünlü şiirlerimden kalma ılık ter
seni buluyorum
yeniden yitirmek endişesiyle suskun
hüzünsüz olmaz mı aşklar?
kente bir korku yayılıyor yüreğimden
dipten gelmiş sarsıntılarla
birbirimize yaklaşıyoruz şimdi daha çok
yalnızlık mı, ayrılık korkusu mu
hırpalanmış bir sessizlik aramızda
canavar düdükleriyle geçiyor ömrümüz
gemilere takılmış kederli bulutlar
gelip gözpınarlarıma doluşacaklar
göğün, denizin, dağların seslenişleriyle
kuşları çağırayım sana
yüzüne ellerine insinler
izmir’in yaralı göğsündeki iniltiyi dindireyim
yalanları silelim coşkun yağmuruyla sevginin
anlamak istiyorum seni
yalansız olmaz mı aşklar?
otuz yaş sonrasının çocukluğundayım
hep çocuk kalmanın savrukluğundayım
al beni, bastır göğsüne
sirenlerde sevgimin çığlıkları
varoşlara yayılan ölüm ve intihar söylentileri gibi
dağılıyor dört yana
