ÂŞIK OLDUM (İSTANBUL 1)
İşte Pan’ın flütünü çalan sarhoş rüzgâr
Estirir asırların aşklarını ağaçların dallarında
Maviliğin serinliğinde, Boğaz’ın derinliğinde
Kıyıdan kıyıya,
Yalıdan yalıya
Bir içim su İstanbul

Yedi Tepede yedi sihir, yedi bilmece
Dallarını görünce Boğaz’da dinlenen ağaçların
Hayranlık kök salar ruhsuz bedenlere
Ürpertir inceden ince, dağıtır her yere
Girer bin bir gönüle, içirir iyice
Ölümsüzlük suyu İstanbul

Bulutların neşesini içip dans eder
Boğaz’ın mağrur, hırçın, çapkın suları
Her dakika ayrı bir manzara bahş eder
Perilerle haşır neşir güzellik uykuları
Hisarlar minarelerle çekişir, Fatih’i özler
Martılar nağme yaparken balıklara
Ağlar Zincirlikuyu İstanbul’da
Garip Hayrani’nin ruhu gibi.
Muharrem Delibaş