Bu sessizlik tam kalbime geldi…Umutlu bekleyişlerimin ardından gelen adalet sarstı yine.Verilen sözlerin boşluğu dolar sandım zamanla.Oysa onlar sadece yüzeyi kaymaklanan boşluklardı.Hani sanırsın ki sıcak bir bardak süt gibi içi de yoğundur yüzeyi kadar.Değilmiş..Söylediğin sözler bir mezarı süsleyen çiçekler gibi gizlerdi ölen umutlarımı.Oysa şimdi kuruyan çiçekleri toplayıp atacak bir el bile yokHerşeyim seninle kaldı.Sen yeşil gözlerind ebir ömürlük çicek yetiştirmiştin unuttun mu,soldurma ne olur…Verme de başka elere,anlamazlar.Bir tek çalılrdan vzgeçebilirim.Sanma ki bu da onlara armağanımdır,sadece gözüne btmasınlar diye benim güzel,benim can sevdiğim.İzin ver toplayıp atayım gözlerinden tüm kara,tüm gri,tüm renksiz kıpırtıları.İzin ver doldurayım tüm boşlukları,kullanarak sendeki hoşlukları.Sessizlik tam kalbimden vurdu yine,aşkın etkisiz elemanı.Kaçla çarparsan çarpdoldurmuyor eksiklikleri.Bir sen çare,bir de sesin.Ama boşver,bırak…Görmeyeyim gözlerini de.Öyle bir renk ki…Olmamıştır hiç kurumuş umutları bu kadar yeşerten…
Have your say!