“Merhaba yalnızlık,merhaba sessizlik,yine geldin zamansız,düştüğüm uçurumların dibindeki tek ortağım, hoşgeldin….!” Daha yeni uğurlamıştım seni buralardan,söz vermiştim kendime;bir daha yalnızlık yok,birdaha umutsuzluk,çaresizlik yok demiştim kendi kendime ama olmadı işte beceremedim yine… Yıldızları ararken gecelerde,dudağımdaki son kelimelerde çıktı sonunda ağzımdan,Evet sessizdi ama sessizliğim bir koca bir çığlıktı hepiniz mi sağırdınız yoksa…Sessiz çığlıklarımın duyulmadığı bir gece daha,belki de duyulması gereken son sessizlikti bu… Kızıllığında kaybolduğum tek ışıktı oysa,herzaman bir umut vardır ya…Hiç yitirmedim umudumu elbet biri duyar diye bekledim boşu boşuna, kendimi kandırdığımı anladığımda;kaybettiğim onca şeye mi yoksa yanlızlığıma mı yanayım bunu da anlayamadım…..Bir parça mutluluk için tükettiğim yıllarım,onca çabam boşa gitti de arkama dönüp bir kez daha bakamadım,söylemek istediklerimi söyleyemediğim için yalnızım….
Have your say!