Her sabah hüzünle karışık bir umut var içimde.Sensizliğin hüznünü,yeni bir günün seni getireceği umuduyla bastırıyorum.Her doğan gün yeni bir umut,yeni bir arayış benim için.Belki sana kavuşacağım zamana bir gün daha yaklaşıyorum,bugün değilse yarın…?Kimbilir belki de kendimi avutuyorum.Gittiğinden beri hep yalnızlık şiirlerine takılıyor gözüm.Bir başıma değilim,sensizlikten yalnızım.terkedilip gitmek en çok nasıl koyar insana bir ben bilirim.Gitmelerin,gidenlerin arkalarında bıraktığı çaresizlikleri,en koyu özlemleri…Hiçbir yağmur yetmedi içimdeki hasret ateşini söndürmeye.Hiçbir sevgi yetmedi senin özlemini gidermeye.Ben her sabah beni sana götürecek yollarda yürüdüm,senin duyacağın şarkıları söyledim yalnızca ve gelmeyişinin her akşamında aslında doğduğunu hiç anlamadığım güneşle beraber bende battın bir kez daha.Geceleri hep uyudum,uyudum gün boyu çektiğim hasretini rüyalarımda biraz olsun giderebilmek için.Herşeye iyi gelen yaraları iyileştiren zaman hiç bu kadar acıtmamıştı yüreğimi.Binbir umutla sarıldığım sabahlar artık hiç doğmaz oldu.Benim günüm de gecem de karanlık şimdi.Ne ay uğruyor gecelerime,ne sana benzettiğim yıldızlar parlıyor.Elimde kaldı umutlarım…!Sensizlik öyle kötü bir yara oldu ki artık içimde.Öyle büyük bir boşluk açtın ki bir gün olur da geri dönersen kendi yaptığın boşluğa sen bile yetmeyeceksin.Orası hep bomboş paramparça kalacak.Büsbütün cam kırıklarıyla kaplı kalbim.Ne zaman seni düşünsem seni hatırlatacak en ufak birşey görsem o kırıklarla dolu yeri batmaya başlıyor yüreğime.Artık sabahları yalnızca hüzünle uyanıyorum.Hiçbirşey beklemiyorum günden,seni bile…Varlığınla sensizliği yaşamaktansa içimdeki boşluklarla,kırıklarla,boş umutlarımla sensizliğe alışırım.alışmaya çalışırım yokluğuna sen olmasan bile.Elimde kaldı tüm umutlarım…
Have your say!