Mevlana Mesnevisinde bir hikâye anlatır:
Bir adam, dostunun kapısına gelip, kapısını çalar. İçeriden gelen ses:
-Kapıyı çalan da kim, diye sorar.
Adam: -BENim diye cevap verince, dostu:
-Git, şimdi zamanı değil, sonra gel der.
Adam, kapıdan ayrılır ve bir yıl dostunun hasretiyle yanıp tutuşur. Bir yılın sonunda dostunun kapısına tekrar gelir. Reddedilme korkusuyla kapıyı çalar.
İçeriden gelen ses:
-Kim o diye sorar. Adam:
-SENim diye cevap verir.
Dost, adamı içeri davet eder:
-Madem ki BENsin, içeri gir. Ev dar iki kişi sığmıyor der.
Kaçımızın SENim diyebileceği, ruhunu birleştirebileceği biri var?
Kaçımız benini sen yapmayı başarabildi
Çok sevdiğimizi söylediğimiz halde SENim diyemiyoruz sevdiğimize.
Gerçek aşk bu olsa gerek.
Sen-Ben değil, sevdiğimizle bir olmak.
Ne mutlu SENini bulabilene