Bana seni anlatmamı isteselerdi ,
Bir yürek anlatırdım içinde koskacaman birdünya , dünyada kocaman bir fener ve sevgi yolu aydınlatan.
Deselerdi yaz onu;
Yazardım en güzel şiirleri dilsiz istekleri dipsiz kuyu Sarınçlarında yuvarlanan aşkları. yazardım parmakların Morarıncaya kadar yazardım yüreğim yorulup duruluncaya kadar.
Deselerdi çiz onu
Çizerdim dünyayı , dünya hertarafı yedi veren gülleri
Yedi Renk açan en mevsimsiz çiçeklerin açtığı nakışlı oyalı Özenli bir dünya Ve korkardım kendi çizdiğim dünyaya Dokunmaya , korkardım çiçeklerin yaprakların solmasından.
Deselerdi kim O ????
O derdim o işte yüreğinde deryaları taşıyıpta,
Tek bir dünyalıya konuşamayan,
O sınırsız sevgi deryasında yelken açıp giderken
Sevgisini utangaç kişiliğine gömen biri idi.
Ve O derdim
Beni sabahlara kadar kendisini düşünmek zorunda bırakan İnsafsız biri O konuşsa,
Yüreğindeki allı tebessümlerde kaybolurdum ,
Konuşsa yanmadan yıkılmadan söndürürdü beni derdim. Sigaram kadar tiryakisi olduğum,
içkim kadar başımı döndüren , Görmediğim kadar özlediğim
Özlediğim kadar dokunamadığım ,
Dokunamadığım kadar ürkek……………….
Ve O derdim
Yaşayıpta yitirdiğim değil yaşamayıpta bilmek istediğim , Konuşmasını beklediğim , kızıl dudaklarına hasretlendiğim hasreti ile eridiğim , yanımda iken bile özlediğim gittiği yolu kıskandığım aydınlık günlerimi aradığım
o benim PRENSESİM derdim…