dün bir yüreğim vardı
yok oldu artık
rahatça sevmeleri için bıraktım
kalbimi özgür kıldım
bir dönemdi hayatımdan geçtin sen
şimdi yok olup gittin ellerimden
sevda dediğin
şikayet ve sızlanmaydı senin için
gökteki bir tek yıldız şahitti aşkımıza
ışığı yok olan sabahın aydınlığında
kendi bırakıp gitti beni yalnızlığımla
uzun sürelide değildi
zaten benide sevmemişti
kalıcılığımıda istememişti
düşlerden ibaretti benim sevdam
uyandığımda zaten gidecek bitecekti
nice geceleri uyumadan geçirdim
bir hasretiyle yandım sabahlara kadar
dediler yaklaşma uzak dur dediler
ve kulağıma beni istemediğini belirten
o ses var ya
o hala kulaklarımda çınlamakta
seven gözlerime artık sevmemesini öğrettim
uyku düzenimle boğuşurken
ve sen hatırlatma
eski sevdiğim beni
sakın kendime
eskiden yüreğimi sene doldururdum
zehir olsada kadehinden mutlaka içerdim
bulutların yağdırdığı asit yağmurunda yürürdüm
dündü bütün bunlar
sis gibi parladı ve söndüler
geçmişimi silip süpürülürken
artık bir damla su bile şifa olmaz
söndürdüm içimdeki ateşi
ne kül kaldı nede bir yangın yeri
ve uğruna ölecek biride yok artık
yüreğim kaldırımda olsa dahi
artık seni sevecek biri yok hayatında.
