Sen bırakıp gidiyorsun. Git! Ne çıkar?
Nasıl olsa bütün şarkılar tükendi.
Bütün köşe başlarında ben yalnızım.
İçimde bütün hüzniyetle bir sonbahar
Ve bütün acılığiyle eski bir aşk;
Sen bırakıp gidiyorsun. Git! Ne çıkar?
Nasıl olsa bütün şarkılar tükendi.
Şimdi geniş caddelerle patikalar bir
Kalkıp yollara düşmek boş ve çaresiz.
Ha uğultulu meydanlarda terkedilmiş,
Ha dağların yücesinde yorgun, esir;
Şimdi bütün yüreklerde hep aynı korku.
Şimdi geniş caddelerle patikalar bir
Kalkıp yollara düşmek boş ve çaresiz.
Gecelerin davetinde ne var, özlenen?
Hangi çılgın öpüşlerdir sabaha kadar?
Hangi yeminlerdir, hangi itiraflardır,
Düşündükçe şimdi bize yabancı gelen?
Nedir böyle bulup bulup yitirdiğimiz?
Gecelerin davetinde ne var, özlenen?
Hangi çılgın öpüşlerdir sabaha kadar?
Ayrı ayrı dünyalardan kopup gelmiştik.
Aynı şehrin aynasından geçtik bir sabah,
Saçlarımızda bir step poyrazının dağınıklığı,
Yüreklerimizde bir hafiflik, bir yücelmişlik,
Aynı şarkıyı söyleme sıcaklığı dudaklarında.
Ayrı ayrı dünyalardan kopup gelmiştik.
Aynı şehrin aynasından geçtik bir sabah,
