BANA BİR KEZ ANNE DESEYDİN

[sema]

Henüz doğmadan sonsuz ışığa kavuşan yavruma ithafımdır.

Tam 10 yıl oldu senden ayrılalı
İçimdeki sonsuz acıyı anlatamam bebeğim
Annem derdi sende anne olunca anlarsın diye
Ama sen hiç anne olamayacaksın ki anlayasın beni bebeğim
Tüm bunları senin o güzel gözlerine bakarak
Öperek koklayarak anlatmak isterdim
Yazarak değil sana sarılarak,
Kokunu içime çekerek
Dinlemeni isterdim
Biliyorum ki duyuyorsun beni
Sonsuz nurla dolu ışığın içinde
Beni duyuyorsun
Bu sana yazdığım ilk mektubum bebeğim
Tam 10 yıl gecikmiş olan bir mektup

Bir bebeğin olacak dediğinde doktor
Ne çok sevinmiştim bi bilsen
Canımdan bir can,
Kanımla besleyeceğim bir varlık..
Seninle neler yapacağımızı anlatırdım geceleri
Şimdiki gibi o zamanda duyardın beni
Biliyorum..
Cinsiyetini bilmiyordum o zamanlar
Ne fark ederdi ki
Sen benim bebeğimdin
Canımdan bir parçaydın
Kız yada erkek..
Benimdin sen..
İçimde büyüdüğünü hissettikçe
Dünyalar benim olurdu bebeğim
Müzik dinlerdik seninle birlikte
Benimle mutlu olurdun sende
Bilirdim ki ağladığımda sen de ağlardın benimle
Seni üzmemek için ağlamazdım hiç bebeğim
Sana bir an önce kavuşmak için
Hiç durmasın zaman hızla geçsin isterdim
Oysa öyle yavaş geçerdi ki zaman
Heyecanla bekliyordum anne olacağım günü
Bana minik gözlerinle bakacağın o anı..
Minicik ellerin ve ayakların olacaktı
Bakmaya bile kıyamayacaktım belki sana
Öpmelere doyamayacaktım
Anne diyecektin o masumane sesinle
Yavrumm diye sarılacaktım bende sana
Koynumda uyuyacaktın mışıl mışıl
Belki?
Hiç öğrenemedim bu ?belki?leri seninle bebeğim.

Acılar içinde uyandığım o sabah
Anlamıştım bu ?belki?lerin ?asla? olacağını
Hastaneye gidene kadar bir işaret bekledim senden
Buradayım anne korkma demeni bekledim
Ama demedin.. bir işaret bile göndermedin..
Çektiğim acılar korkumun yanında çok azdı bebeğim
Hastaneye ulaştığımızda ise korkularım
Dayanılmaz derecedeydi artık
Çığlıklar atıyordum, ?kurtarın bebeğimi lütfen kurtarın?
İlk muayenede kalp atışlarını duyamadığını söyledi doktor
Ne hissettiğimi anlayabilirmisin o anda bebeğim..
İri iri açılmış gözlerimle
?Ne diyorsun doktor, bebeğim yaşıyor
o içimde hala kurtarın onu? diyebildim sadece
Kendime geldiğimde her şey için çok geçti artık
Beni bırakıp gitmiştin sen sonsuz ışığa
Doktor ?Kızınızı kaybettik çok üzgünüm? dediğinde
Beynimdeki uğultularla birlikte ağladım bebeğim
Ağladım..ağladım..
Bir kız.. Kızım olacaktı demek ki
Bir kız olacağını o an öğrenmiştim
Bir anne için bu ne demek bilemezsin bebeğim
İçimden parçalarcasına aldıklarında seni
Hissettiğim boşluğu da bilemezsin
Canım acılardan değil seni kaybetmekten yandı bebeğim
Seni unuttum sanıyorlar ama seni hiç unutmadım ki bebeğim
Bazı geceler görürüm rüyamda seni
Kocaman bir kız olmuşsun
Omuzlarından dökülen ipek gibi saçların
Özlemle anneciğim diyip sarılışın
Kokunu içime çekerek seni öpüşüm
O kadar gerçekti ki..
O günün sabahı hiç uyanmamak isteği olurdu içimde
Senelerin özlemi bir rüyayla geçer mi sanki
Ahh be bebeğim ne olurdu sanki
Yüzünü yüzüme sürseydin
Bana bir kez ?anne? deseydin..

Seni hiç unutamadım bebeğim
Şu anda da seni ilk günkü kadar çok seviyorum
Her gece annene gelmeyi unutma olur mu yavrum
Bir gün ben de sana geleceğim
O güne kadar, sana özlemimi anlatan mektuplar yazacağım
Hiç postalamasam bile yerine ulaşacağından eminim
Burada değilsin belki ama
Beni duyuyorsun biliyorum.
Seni çok seviyorum yavrum
Allah?a emanet ol..

Bana bir kez anne deseydin
1.Mektup

[Yazar]

Yanıtlar