KALDIRIMLAR
Şiir Name › Şairler › Necip Fazıl KISAKÜREK › KALDIRIMLAR
-
YazarYanıtlar
-
8 Aralık 2020: 02:57 #100006319
duru
ÜyeSokaktayım,kimsesiz bir sokak ortasında
Yürüyorum,arkama bakmadan yürüyorum.
Yolumun karanlığa karışan noktasında
Sanki beni bekleyen bir hayal görüyorum.Kara gökler kül rengi bulutlarla kapanık
Evlerin bacasını kolluyor yıldırımlar
İn cin uykuda,yalnız iki yoldaş uyanık
Biri benim,biri de serseri kaldırımlar.İçimde damla damla bir korku birikiyor
Sanıyorum her sokak başını kesmiş devler
Üstüme camlarını,hep simsiyah dikiyor,
Gözüne mil çekilmiş bir ama gibi evler.Kaldırımlar,çilekeş yalnızların annesi
Kaldırımlar,içimde yaşamış bir insandır.
Kaldırımlar,duyulur,ses kesilince sesi
Kaldırımlar,içimde uzayan bir lisandır.Bana düşmez can vermek,yumuşak bir kucakta
Ben bu kaldırmların emzirdiği çocuğum
Aman,sabah olmasın bu karanlık sokakta
Bu karanlık sokakta bitmesin yolculuğumBen gideyim yol gitsin,ben gideyim yol gitsin.
İki yanımdan aksın,bir sel gibi fenerler.
Tak tak,ayak sesimi aç köpekler işitsin
Yolumun zafer takı,gölgeden taş kemerler.Ne sabahı göreyim,ne sabah görüneyim
Gündüzler size kalsın,verin karanlıkları
Islak bir yorgan gibi,sımsıkı bürüneyim
Örtün,üstüme örtün,serin karanlıklarıUzanıverse gövdem,taşlara boydan boya
Alsa bu soğuk taşlar alnımdaki ateşi.
Dalıp,sokaklar kadar esrarlı bir uykuya,
Ölse, kaldırımların kara sevdalı eşi. -
YazarYanıtlar
Bu şiire yanıt yazmak için giriş yapmalısınız.