Her şeyi bitirdik
Her şeyi yitirdik sonunda…
Geriye kalan
İçimizde
Bir hüzündür şimdi…
Hayırsız çıktı
Bizi hayata bağlayan sevda çiçekleri…
En çok da
Gözlerine benzettiğim papatyalar..
Hazan mevsimi gelmeden
Erkenden sararıp, soldu.
Bakışlarımız
Hırpalanmış sokak çocukları…
Sen binbir mutlulukla
Cennetin amber kokulu bahçelerinde gez
Bu en çok sana yakışır…
Beni düşünme
Beni boş ver.
Ben de
Denize anlatırım derdimi..
Martılarla paylaşırım suskunluğumu
Küskünlüğüm,
Sessiz mavilere karışır.
Göz pınarlarım çöl kuraklığına döndü..
Ağlamayı unuttum
Sen bilmiyorsun….
İkide bir içimi sızlatan,
Seni anlatan,
Ardından ağlatan
Şu söz dinlemez kalemimdir
Ellerim acıyor bu yüzden..
Ellerim çok acıyor…
Sen bana bakma
Zamanla sensiz yaşamayı öğrenir,
Sensizliğe de alışırım.
En azından
Çalışırım…
