bir sabahın selasıydı
düştüm yola revan oldum.
açık bıraktım evimin kapısını,
geriye dönmeyeceğimi biliyordum.
en çok kuşlarıma üzüldüm,
sonrada menekşeme.
yanıma hiçbirini alamazdım.
hepsinde senden bir hatıra vardı.
dayanamazdım…
adımlarım ürkekti yüreğim titrek.
gün savuşturuyordu beni gözyaşı dökerek.
güneş şahit olduğu aşktan utanıyordu.
utancından bulutların ardına saklanıyordu
gökten delice bir yağmur yağıyordu.
gökyüzü ağlıyordu,
yüreğim kanıyordu.
ıslanıyordu…
geride bırakmıştım yoktu şemsiyem.
her doğum günün gibi bu günde yoktu param.
ve bir yaz yağmuruydu sana yine hediyem…
bir sabahın selasıydı.
sokak lambaları yeni yeni sönüyordu.
ve lambaların ışığına pervane olan gece kelebekleri,
bir sabahın, bir ayrılığın,
ne kadar acılı olduğunu tahmin bile edemiyordu.
hele doğan gün,
batık bir sevdanın muştusu olduğunu tahmin bile edemiyordu.
sokağını çoktan geçmiştim sevdanın vede ayrılığın,
bir tren çığlığı duydum sonra
sesin sandım aldandım.
rayları uzayıp giden bir tren garındaydım.
zaten gitme dersin diye dönüp,
hiç ardıma bakmadım.
batık bir sevdaydı bu,
geriye döneceğim bir ümit bırakmadım.
