Bugün Ankara benim gibi,
Ağlamaklı ve yaşamamaklı bugün Ankara,
Feryatlar yükseliyor ama kimse duymuyor,
İçten içe ağlamaklı ama sessizce,
Ah bugün Ankara benim gibi…
Yalnızlığa kendini bırakmış Ankara,
İnsanları da sanki bu dünyanın hiçliğini farketmişler
Yaşayanı da yaşamayanı da bir farklı soluyorlar
Sesini duyuramayan Ankara,
Derdini anlatamayan Ankara,
Bugün benim gibi Ankara…
Sadece esen rüzgârın sesi var Ankara’da,
Sadece güneşin umutsuzluğu var Ankara’da,
Ankara’da sokaklar bana bakıyor boş boş,
Ankara’da kıyamet mi koptu ey imam!
Gökgubbede cıngıl cıngıl sela sesleri,
Bugün Ankara benim gibi…
Hâlbuki bahar gelmiş ey Ankara uyan!
Toprağına can gelmiş ey Ankara gözlerini aç!
Susamış canın mutluluğa aç gönül pencereni Ankara,
Haydi çık kara topraktan Ankara, bahar gelmiş diyarlara;
Bugün Ankara benim gibi kara toprağa gömülmüş…
