GÜZEL

[safir]

Kan gider yüzünü görsem içimden,
Görmesem çileden çıkar bu aklım
Nağmeden te’sirli sükutunla sen
Bülbülü susturdun, ey gül dudaklım.

Bir geniş bahçeyi almış içine
Gözlerin bir halı örneği yine

Gönlüne sinerek karın çocuğu
Rengini bırakmış atlas teninde
Dağları sararsa nasıl bir buğu
Ruhuna perdedir yüzün senin de…

Bir ateş parçası kesilmiş adın,
Belli her duyanı yakmak muradın

Saçına ayrı mı çekti her teli
Yaratan bunları bir bir mi saydı?
Gökyüzü dururken böyle güzeli
Kim yere salaydı Allah olaydı.

Işıklı saçından yanan bakışlar
Aşkınla geceler gamınla kışlar

Seni halkederken yoksa ateşin
Yaktı da attı mı hilkatin eli?
Bir hata çıktıysa elinden peşin
Ardından salaydı bari eceli

Düşünür sayamaz bir türlü gönlüm
Kaç hayat kurtarır bu bir tek ölüm

[Yazar]

Yanıtlar