Kaç mevsim geldi geçti,Mine’nin bahçesinden
Allah’ın şahaseri aşk sundu çehresinden
Çölde anlık seraplar birer,gerçeğe döndü
Var olan tüm kainat,O’nun nuruyla gül-dü
Görünen,görünmeyen O’nun yüzüne döndü
Aşkın gül bahçesinde,yanan her ateş söndü
Dokunup dokunmamak arasında bir korku
O pamuksu teniyle dokunsa uçururdu
Her canlı arayışta bildi varlığı yok-u
Yerlerde sürünen toz,aşkla gördü ayyuk-u
Şahadet te tüm alem,kusursuz bir şiirdi
O muhteşem ”ŞAİR”in nadide eseriydi
Çağlar tek,tek kapandı,yeni bir tarih kondu
Mutsuzluk deryasına,parlak bir yıldız doğdu
Dedim ya kalpte…Mine..Mekke’nin,medine’nin,
Manevi hissiyatı,nasılsa…sen öylesin! .
Göllerde yüzen kuğu,yüzen bir cennet gördü
Var olan tüm yıldızlar,bir yandı birde söndü
Bütün mutsuzlukların önüne perde ördü…
Bütün güzelliklerin gözleri o gün kördü
Yere,göğe ayandı…Hayat bir yonca oldu
O,yoncanın kalbinde doğan bir gonca oldu..
06.11.2006
