İlave bir ayrılık acısı,
Hayatın standartlarına uygun.
Uygun ki ağır gelmiyor.
Uygun ki taşıyabiliyoruz.
Günlük koşuşturmalar arasında
Unutulup gidiyor her nasılsa.
Ne öfke…
Ne acı…
Ne bir iz….
Hiç bir şey kalmıyor ardından.
Artık yaşanabiliyor da sevgisiz.
Belkide sevmeyi beceremiyoruz artık.
Eskisi gibi derin bakmıyor gözlerimiz.
Yada sevdanın anlamı değişti.
Modern hayata uyum sağladık hepimiz.
O kadar geliştiki teknoloji denen şey,
Aslının aynı gibi yamalı yüreklerimiz.
