ıslığımda kırgın bir şarkı
ve kurşuna dizilmiş keşkeler
hangi mevsim büyüdü bu dikenler
nasıl kırmızı açsın çiçeklerim
çekip gitmek bir yağmur bulutu gibi
unutmak çakıllarda yırtılan denizleri
bir şiir hüznünde susmak
bir vedaya demlemek gözlerimi
gitme günyüzüm
taş taş üstüne dökülür zaman
koca bir şehir çöker göğsüme
saçlarımın telinde türküler tutuşur ki; aşk kadar sağır İstanbul
İstanbul yokluğun kadar ağır
intihar arzusundayım gece vakti
yaşamın bir yanı eksik, sen yanı savruk
hani bir kez daha gitmeyecektin?
öksüz kalmadım mı ellerinde
iki kişilik ölümü bana vermiyecektin
yalancı mıydı dudakların sevgili ?
