Şiir Başlarken

[AhmetDogru]

Unuttum kaç bahar yolladım yüreğimden cemresiz
Her dem kararan dünyanıza çok körpe bir umuttum
Bahar selleriyle başımdan kaç yaz savdım unuttum

Güz mevsimiyle kol kolayız kentte yağmur başlarken
Bir gece yaprağını döker ağaçlar acılarla
Bir gece kar tutar dağları ansızın sancılarla

Güneşi yüklendim hazırım şimdi göçümüz nere
Nerede insanlar azade nerede zulüm namsız
Dünyanın neresi belasız neresi dertsiz gamsız

Başımın belası saatler kemiriyor beynimi
Oyalandığım oyunlarla yine beni kandırma
Ölüm uyuyor gözlerimde yavaş ol uyandırma

Kıvranıyor her daim doğum sancılarıyla kalbim
Akıl despotizminde tutsak edilmişken ilim fen
Günü pençelemeli elim beynim parçalanırken

Ben tutmalıyım geçitleri şahlanan umutlarla
Ben tutmalıyım ellerini kelimenin hecenin
Ben tutmalıyım bundan böyle saçlarını gecenin.

Dünya Döngüsü (2012) ‘nden

[Yazar]

Yanıtlar